SAMBOR KOSTRZEWA: W związku z muzyką

Swój pierwszy raz zaliczył w wieku sześciu lat. Wybranką została płyta „Help!” Beatlesów. Od tamtej pory nie może uwolnić się od muzyki. Na słuchaniu się jednak nie skończyło. 20 lat później Sambor Kostrzewa ma już prawie gotowy materiał na swój autorski album i jak zapewnia będzie „trochę porno, trochę wysoka kultura”.

Obecnie mieszka w Poznaniu, gdzie pracuje jako copywriter dla jednej z największych agencji interaktywnych w mieście, ale urodził się i większość życia spędził w Tychach. „Moja muzyka bardzo wiele zawdzięcza śląskiemu klimatowi. Pozorna szarość i chłód, od których uciekasz tylko po to, żeby już po chwili za nimi zatęsknić. Lubię wracać do domu. Zawsze się tu wyciszam i uciekam od codzienności” – zwierza się chłopak, który według portalu Myspace konkurencję zostawia w tyle.

Instrumenty towarzyszyły mu od dzieciństwa. Nie potrafił grać, ale wyjątkowo często bawił się starą, rosyjską gitarą i klawiszami Casio, jakie w swojej ofercie posiada co drugi sklep z zabawkami. Pierwsze utwory z repertuaru twórców zza kanału La Manche rejestrował będąc w liceum. Potem poznał kolejnych muzyków i uświadomił sobie, że warto pisać własne kompozycje. Spróbował i tak już zostało.

Stara się łączyć ambitny pop z elementami rocka, jazzu oraz elektroniki, trochę na przekór mainstreamowi i marketingowemu szufladkowaniu. Sambor jest również twórcą bardzo osobliwego, wirtualnego duetu Xanax, powstałego na łonie internetu, skład którego uzupełnia Sebastian Kutarba, producent, ukrywający się pod pseudonimem Abandon All Hope. Pisanie piosenek na odległość stało się filozofią ich muzyki. „Liczą się dźwięki, nie osoby. Jesteśmy zerojedynkowym zapisem, który podróżuje po łączach. Nieskalaną ideą, która nie dotknęła świata rzeczywistego. Nigdy się nie spotkaliśmy, nigdy nawet nie rozmawialiśmy przez telefon” – tłumaczy okoliczności powstania Xanaxu jego wokalista.

Oderwanie się od rzeczywistości miało też słabe strony, bo niespecjalnie chciało się im szukać wydawcy i choć pierwszy wspólny utwór opublikowali siedem lat temu, do tej pory nie opatrzono tych nagrań w okładkę i nie wytłoczono ich na płytach kompaktowych. Z małym wyjątkiem. Nagranie „Hold On” uwiecznił Piotr Kaczkowski, umieszczając je na trzeciej części swojej składanki „Minimax”. Mroczne połączenie elektroniki i popu, inspirowane takimi wykonawcami, jak Kosheen, Tricky, Air czy Depeche Mode wyróżniało się na tle innych odkryć legendy „Trójki”. Ale Sambor kombinował dalej.

Współpraca z uznanymi jazzowymi muzykami, m.in. saksofonistą Maciejem Obarą i trębaczem Maciejem Fortuną skierowała jego muzyczne poszukiwania na nowe tory. „Bardzo długo tworzyłem sam. Siedziałem wieczorami w domu i nagrywałem. Prowadziłem wewnętrzny dialog. Było spokojnie i bezpiecznie, więc pewnego dnia postanowiłem wszystko zepsuć i założyć zespół” – opowiada o pomyśle kolektywnego grania z licealnym kolegą Michałem Lipińskim. Co weekend pokonywał 400 kilometrów z Poznania, by w ten sposób pracować nad nowymi kompozycjami w odciętym od wielkiego świata studiu w Wyrach.

Teraz musi znaleźć sponsora i wytwórnię, co nie będzie łatwe, bo piosenki są po angielsku i na przekór utartym schematom polskiego popu. „Nie wiem, kim będzie nasz wydawca, ale już mu zazdroszczę! Przygarnie materiał na światowym poziomie” – śmiało twierdzi bohater całego zamieszania, dodając: „są kosmiczne pejzaże, muzyczny impresjonizm i przestrzeń, jest surowość i obdarcie z pozorów, są wreszcie proste utwory wpadające w ucho”. Takiego właśnie Sambora szukajcie w przyszłym roku w sklepach.

tekst: Roman Szczepanek | zdjęcie: Radosław Kaźmierczak
ultramaryna, październik 2011

>>> www.sambormusic.com