Ultramaryna |

Biografia Michaela Ackermana

1967 Urodzony 3 września 1967 w Tel Avivie w Izraelu.

1974 Rodzina przeprowadza się do Nowego Jorku.

1985 Dostaje sie na studia na Uniwersytecie Nowojorskim w Albany i rozpoczyna robienie zdjęć na kursie fotograficznym. Zaniedbuje szkołę i fotografuje.

1990 Opuszcza Uniwersytet i wraca do Nowego Jorku. Fotografuje ulice, kluby nocne i nabrzeża miasta. Uruchamia ciemnie w kuchni swojej matki. Pierwsza indywidualna wystawa w Albany Center Galleries.

1990-1993 Wciąż pracuje w różnych obszarach Nowego Jorku, wysyła cotygodniowe zdjęcia do "New York Perspectives", darmowej gazety rozprowadzanej na ulicach, w barach i sklepach.

1993 Odbywa pierwszą podróż do Indii. Fotografuje wiele miast w całym kraju, ale najgłebiej poruszony jest przez Benares, więc ciągle do niego wraca.

1994 Pracuje dla "The Village Voice". Projektuje pierwszy pokaz slajdów dla studentów Uniwerystetu Nowojorskiego w Albany. Będzie w przyszłości eksplorował pokaz slajdów jako formę prezentowania swojej pracy, wraz z muzyką. Spotyka Barbarę Millstein, kustosza fotografii w Brooklyn Museum, która kupuje 3 odbitki do kolekcji muzeum i oferuje silne wsparcie. Odbywa drugą podróż do Indii i pracuje w Benares. Po powrocie do Nowego Jorku poznaje eksperymentalnych filmowców Adama i Jema Cohenów. Od tej chwili wiąże ich przyjaźń i współpraca artystyczna.

1996 Poznaje Margaret Bodell, dzięki której ma pierwszą wystawę w Nowym Jorku. Jedzie do Włoch na swoją pierwszą wystawę w Europie, w muzeum Ken Damy w Brescia. Rozpoczyna prace z Eleną Ceratti z agencji i galerii Grazia Neri w Mediolanie. Dzieli ciemnię w Nowym Jorku z fotografami Teru Kuwayama, Gigi Cohen i Sean Sime. Fotografuje ulice Times Square, gdy zmieniają się w turystyczny raj.

1997 Prace „Ostatnie dni Times Square” („The Last Days of Times Square”) są wystawione w galerii Margaret Bodell. Projektuje pokaz slajdów w „The Community Garden” na dolnym Manhattanie. Rozpoczyna to coroczną współpracę z wieloma fotografami, między innymi Erikiem Wolfem i Teru Kuwayama oraz muzykami, jak Mark Mulcahy i Cat Power. Odbywa ostatnią podróż do Benares i wywołuje blisko sto zdjęć z zamiarem stworzenia książki. Fotografuje w Cabbagetown w Atlancie dla projektu „Dym” („Smoke”). Podróżuje po Europie, poznaje i zaczyna pracować z Christianem Caujolle, dyrektorem artystycznym galerii VU w Paryżu. Spotyka Roberta Delpire, który zgadza się opublikować album ze zdjęciami z Benares pod tytułem „End Time City”.

1998 Indywidualne wystawy w Berlinie, Vigo, Bobigny i Nowym Jorku. Zaproszony do fotografowania w Polsce przez Sławomira Sierzputowskiego, dyrektora działu fotograficznego "Gazety Wyborczej". Pracuje w Warszawie, Krakowie, Katowicach i Auschwitz. Otrzymuje nagrodę „The International Center of Photography Infinity Award - Young Photographer”.

1999 Album „End Time City” zostaje opublikowany we Francji przez Nathan/Delpire i na całym świecie przez Scalo. Pierwsza indywidualna wystawa w Galerii VU oraz wystawy w Nowym Jorku, Honfleur, Groningen, Mediolanie, Brieście i Madrycie. Amnesty International organizuje wędrowną wystawę „Ostatnie Dni Times Square” („The Last Days of Times Square”) na terenie Francji. Album „End Time City” otrzymuje nagrodę Prix Nadar za najlepszy album fotograficzny roku.

1999-2002 Pracuje w Neapolu, Marsylii, Berlinie, Katowicach i Havanie.

2000 Indywidualne wystawy w Zurichu, Vavey, Lyon, Marsylii i Rotterdamie. Fotografie z pokazu „Smoke” („Dym”) zostają włączone do filmu Jema Cohena i Peta Sillena zatytułowanego „Benjamin Smoke”. Rozpoczyna prace nad drugim albumem zatytułowanym „Fiction”. Wykłada na warsztatach fotograficznych w Toskanii i w El Centro Del Imagen w Mexico City.

2001 „Fiction” zostaje opublikowany przez Delpire we Francji i międzynarodowo przez Ginę Kahayoff. Przygotowuje swoją drugą indywidualną wystawę w galerii VU i spędza noce w barze Le Petit w Paryżu robiąc Polaroidem portrety klientów. Rozpoczyna stałą współpracę z miesięcznikiem Ultramaryna, ukazującym się na Śląsku. Pokaz slajdów w Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach w cyklu "Gazety Wyborczej".

2002-2003 Kontynuuje projekt portretowania ludzi w barach. Polaroidy są przetwarzane w większe odbitki i dołączone jako panel do indywidualnej wystawy w Monachium i Belgradzie oraz na biennale fotografii w Naarden. Wykłada na warsztatach w Toskanii, Meksyku, Wenecji i Nowym Jorku. Przeprowadza się do Krakowa i rozpoczyna pracę w Europie Wschodnej.

2003 Pokaz slajdów w Muzeum Fotografii w Krakowie. Pierwsza wystawa w galerii Alchemia w Krakowie razem z Lorenzo Castore pod tytułem „Fideli alla Linea”.

2004 Indywidualne wystawy w Nowym Jorku w galerii Kerrigan/Campbell, w Krakowie w galerii Alchemia („White Eye”), w galerii VU w Paryżu oraz w Koreii Południowej, w Seulu. Pokaz slajdów w księgarni/klubie Czuły Barbarzyńca w Warszawie. Rozpoczyna pracę nad albumem o roboczym tytule „Half Life”.

Publikacje m.in. w: "The New York Times", "Sunday Magazine", "The New Yorker", "Duży format", "Doubletake", "Leica World Magazine", "Harpers", "Zoom", "Photo nouvelle", "Liberation", "Ultramaryna".

Zobacz też:
wywiad z Michaelem Ackermanem w webesteem magazine
Michael Ackerman na stronie Agence Vu